manchester

the smiths'in suffer little children diye bir şarkısı var. the smiths'i betimleyen sakin, hüzünlü, isyankar bir şarkı. arada birkaç söz dizisi varki hayatın aynası. var olma savaşının son cephesinde, yok olmaya en yakınken yakılan bir ağıt gibi. çaresizlikle iç içe geçmiş bir serzeniş. savaş alanında tüm yandaşlarını kaybetmişken karşı tarafın halen sayıca fazla, eli kılıç tutan, zırhlı şövalyelerine yumruk sallamak gibi. insanoğlu bir umut diye yaşıyor hep.

"Oh, find me ... find me, nothing more
We are on a sullen misty moor
We may be dead and we may be gone
But we will be, we will be, we will be, right by your side
Until the day you die
This is no easy ride
We will haunt you when you laugh
Yes, you could say we're a team
You might sleep
You might sleep
You might sleep
but you will never dream !
Oh, you might sleep
but you will never dream !
You might sleep
but you will never dream !

Oh Manchester, so much to answer for
Oh Manchester, so much to answer for

Oh, find me, find me !
Find me !
I'll haunt you when you laugh
Oh, I'll haunt you when you laugh
You might sleep
but you will never dream !
Oh ...
Over the moors, I'm on the moor
Oh, over the moor
Oh, the child is on the moor

şarkının altında manchester'li bir kardeşimin yorumu var. nereye gidersen git, içindeki sen her yerde olacak. yine mi sen diyemeyeceksin, göremeyecek, duyamayacak, sadece hissedebileceksin. adını koyamadığın bu hastalığınla yokken var olmaya çalışacaksın. iki gözüm eminim sen yoksun.

England is the same as any other country, if you are rich/good looking/lucky/successful England is a brilliant place. But for the rest of us, its just one enormous grave. And we shall wait til its full, but the grave will never fill, theres always room for more