izin kavramindan haberim olmadigi gunler oldu. evden erken cikmak, eve gec gelmek gibi, altinda zarfiyla birlikte bir yerden bir yere ulasmak anlamlari yatan rutin yasamsal hareketlerden haberim yoktu. insanlarin bu yonelmeler sirasinda, yonunu kaybedecek kadar agirliklarla yolculuk ettikleri ise asla aklimdan gecmedi. kendi dunyamda varligina muhtac oldugum iki kisi vardi, onlardan baskasinin adini aklimda tutmuyordum. onlarin etrafinda ise her kosesi tonlarca soru isaretli cumle ile birbirine baglanmis orumcek aglari oruluydu. herkesin oyle zaten. su anda benim de...
yillik izinde hep beraber tatile gidilirdi, o birlikteliklerle beraber soru isaretleri de izne ayrilir, birbirine bagli olan aglar bizi bir butun haline getirircesine sarmalar, unutulmayacak hatiralar yasamamizi saglardi, tek bir vucutta, tek bir karede.
bunlar fasa fiso.
birliktelik tabiki guzel eylem ama mutlak beraberligi saglayabildikten sonra. ben bu birliktelik eyleminden daha yavas ilerledigim, ilerde de giyersin mantigiyla hep besleme birliktelikler giydigim icin mi, yoksa yatagin alanindan kucuk bir carsaf uzerinde uyumak zorunda kaldigimda, bir kosesini kapatirken diger kosesinden aciklar verdigim icin mi bilemedim, mutlak beraberligi hissedemedim.
tam hissettim, diger ucu acik kaldi yatagin.
tumden geldigim icin,su an yasadigim bencillik cemberini nispeten genis tutabiliyor, kapsamam gereken ozellikten yana cemberimi istedigim sekle sokabiliyorum. benden cevap beklenen yerlerde susma hakkimi sonuna kadar kullaniyorum. konusmaya deyecekse yorulmak lazim kelilemeleri anlamli bir siraya dizmek icin. gelinim yerine kizima soylersem de kizimin diziyle bana girmesine hakki vardir diyorum. ben kiz olsam girerdim.
insan hayata dair yonelmeler sergilemek zorunda kaldigi bir labirente girdigi zaman, omuzlarindaki inhibitorlerin daha bir farkina variyor. fuleli adimlarla ilerlemek isterken, bir sonraki pozisyonda bos kaleye topu yuvarlayamiyor. sabir istiyor bazen tum hucreler. vucudunu ayakta tutan milyarlarca birim tek bir agizdan haykiriyor. bu haykiris kimi zaman uc dakika, kimi zaman yirmi sene suruyor.
sabir+bencillik=1 esitligini saglamak lazim bu hayatta. baska bir islem ya da degiskenin yeri de yok zaten bu esitlikte. bu birliktelik mutlak beraberligi saglayacaktir.
susmalardan ibaret bir bencillik, sabir katsayisinin yukselmesine ve sinirlarin zorlanmasina neden olur. kafayi yedirtir, esittirin saginda bir anda sonsuzluk isaretini yazdirir.
yeniden kurulum gerektirir!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder