hiç

hakkı sonuna kadar verilmiş günlerdi..yaşanması gerekiyordu ve yaşanmış..saygısızca değil..her karesine sarfedilmis bir emek vardı..o zamanlar, o zamanlardı…

hayatın kıvrımları bana yepyeni sayfalar actı..karaciğerimdeki son kirlenmiş hücre dahi gün ışığında eğilmişken, bu kuskunlugu, kırgınlığı bir kenara bırakmaya karar vermişim.. herşey doğaçlama olmuş..o zamanlar dilimde bir sarkı tutturmuşum yürüyorum…ellerim de ceplerimde…

sonra başka bir şarkı tutturmuşum…gülen günlerin ardında kendimi unutmak mecburiyetindeyim diye akıp giden..unutmuşum tüm küskünlükleri…hiç koca adam olmuş, kocaman günler geçirmiş.. ama hiç, varlığıyla ve yokluğuyla belleğe kazınmış, sağ trisepsin altina kazınacak mürekkebi hazır orada bekler durumda…