salonun bu karanliginin aydinlanmasini hic istemeyecek, yalniz curuyecek kadar usandim insanlardan yazdi parmaklarim bu gece. sag kolumu dirsekten kestirecek gunler yasiyorum bu aralar. hayattaki tek varligimdan vazgececek gunler. bundan birkac saat sonra buraya binlerce insan dolacak ve bunu bilerek ayni sokagin sessizligini yasamak belki de hayatin ta kendisi, aslinda su an bana oyle geliyor sadece. tamamen kandirmaca. got ustunde kaydirmaca. bombelenip, inebildigin yere kadar. sonra canagi, comlegi kirarsin. got bile olamadan kalirsin.
bundan sonra her gece yatmadan once en az bir paragraf.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder