yazmıyordum uzun zamandır.
yazmıyor da değildim, yazıp yazıp siliyordum. babamın küçükken söylediği bir laf vardı saçlarım için, biri kalk gidelim diyor diğer otur oturduğun yerde bok yeme. ben de tam o moddaydım, bir yanım ne bok yemeye kaldın burda git diyordu, diğeri de damarlara merhamet pompalıyordu.
dünyayı tersine döndürmeye çalışmanın gerek kalmadığına inandırmış; işte, evde, çevremde oturtamadığım dinamikleri olduğu gibi kabul etmeyi öğrenmiş, gelişine vuruyordum. hala da vuruyoruz, yarın kendi kendi kalamize atarsak topu şaşırmam da.
şimdi bile yazasım gitti, sıkıldım. sıkıyor beni dünya ama sike sike yaşıyoruz.
hayatta başarılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder