maskeyi tak maskeyi

Hayatta hep ikinci bir planım oldu. Bunun en büyük nedeni birinci planımın asla olmamasıydı. Bir yolu bulunurdu her şeyin ve ben o yolu hep buldum. Su, yolunu buluyordu bir şekilde. Kimi zaman su yatağı kurusa da kimi zaman su yatağı taşsa da.

Uçak anonslarında en sevdiğim anons; oksijen maskenizi önce kendiniz, sonra çocuğunuz takın anonsudur. Yanınızda çocuğunuz varsa, önce kendi maskenizi takmanız lazım daha sonra çocuğunuza maskeyi takmalısınız çünkü oksijen oranının azalması nedeniyle ancak kendinizde olursanız, çocuğunuzu kurtarabilirsiniz.

Hayat da böyle. Oksijen alamazsan boğulur, ölürsün. Yanındakini kurtaracağım diye kendini kurtarmazsan bir bakmışsın uçak çakılmış. Varsa eğer, öbür tarafta devam edersin yaşamaya.

Ben bütün uçağa bakıyorum ama göz ucuyla, herkes maskesini takmış mı diye. Sonra ortada boş maske kalmışsa kendime alıyorum bir tane. Maske yoksa problem de değil diye düşünüyorum.

Nasıl problem değil amına koyayım. Ölüyorsun lan.

Peki ya sen maskeyi takana kadar çocuk ölürse?