hosgeldin 2012

durdum, düşünemeden. kaybederken gülebiliyordum. hadi gelin üstüme demeden, ne varsa alaşağı ediyordum. günler sona eriyordu ve ben her yataga uzandığımda bana karanlığı yaşattığı için geceye şükrediyordum. hayatımda şükrettiğim başka bir şey olmadı. şükür, daha beterinden korudu bizi.

bu seneye güzel, bıçaklı bir hikayeyle başlamıştım, daha kanlı bir dostluk ilişkisiyle bitiriyorum. hayatta inandığım ne varsa hepsini ahval ve şeraitlere yenik bıraktım. ben hiç olamadım ya da hep hiç oldum. ben olmaya çalışırken, onlar hep benim odamda birer yer sahibi oldu. asmalının yuksek tavanları benim evimdi, dört duvar arasında metroya jeton atar oldum, taksimetreden gözlerimi kaçırırken.

bu seneyi kapatırken, bugüne dair kimsenin günahı yok. olmak istemediğim ne varsa o oldum, tek bedende. tek bedende üç kişi, yeri geldiginde dört kişi. aynı aklı paylaşan, aynaya bakamayan, birinci çoğul şahsı üçüncü tekil şahsa bozdurmuş zavallı yalnızlar. yokluktan beslenen, birliktelikten aç kalan yalnızlar.

yazdığım kitabı basamayan da benim
evlenmeden nafaka ödeyen de
uyumadan rüyayı gören de
tek varlığının muhabbeti oldugunu
hayatının müebbet oldugunu
bilen de
her sabah mucizeye uyanan da
benim.

çift ya da tek haneli olması farketmiyor yılların yeni umutlar beslemek için. dünüm yok, yarınım sır. öbür günü gören en şanslımız. herşey kimin ne gördüğüne bağlı. neresinden bakarsan. ben dört duvar içerisindeyim. önüm, arkam, sağım, solum hepsi ebe. ebenizi sikeyim. paradoks. aynalar. hepinizi kalbime gördüm orospu çocukları.
hoşgeldin 2012.