başka altay yok

Farkında mıyız?

Severken kavuşamayan insanlarız. Sevdiğimizi ellerimizden aldıklarının farkında mıyız?

Anaya, babaya, çişli manitaya diye bağırırken herkesi karşımıza almışken konu altay olunca boynumuz kıldan ince diye sustuğumuzun farkında mıyız?

Cebinden, vaktinden, hayatından feragat edip de vakit ayırdığın altay’ı başka yerlere çekmeye çalıştıklarının farkında mıyız?

Altay’ın kuvveti, kudreti varken senin, benim altay’dan başka neyi var?
Gerçekten neyi var?

Her haftasonu kilometrelerce yol giderken,
Gidemezken, internet başında her saniye internette sayfa yenilerken neyi merak ediyoruz biz?

Altay’ın iyiliğini, güzelliğini istiyoruz diye kimleri karşımıza almadık biz?

Bir tarih düşün ki içerisinde atatürk var, cumhuriyet var, sevmek var, sevinç var, hüzün var, türkiye var, tarih var, galibiyet var ve mağlubiyet var.

Bu tarihin en tatsız anlarını yaşıyor olabiliriz. On senedir de bu böyle.
Ama bu tarihi değiştiren insanlardan olabilmek bizim elimizde.

Cumartesi günü vereceğimiz tepki bugüne kadar hep ötekileştirilen ve susturulan izmir’e dair, izmir’in de alışık olmadığı bir tepki olabilir. Eğer biz sesimizi duyurabilecek kadar birlik olabilirsek, kol kola girip bir bütün olabilirsek ve haykırırsak tüm türkiye’ye “bize bir ev verin” diye emin olun ki biz o evi alırız.

Bizim evimiz yok.
Sokakta kalıyoruz lig başladığından beri.
Başımızı sokacak bir yer arıyoruz.
Hakkımızı istiyoruz. Başka bir şey değil.
Önümüz kış. Sokakta kalırsak, ölürüz.
Unutma sen olmadan bir eksiğiz.
Sen olmazsan, sen uyursan herkes ölür.
Altay ölmesin.
Altay yaşasın.
Biz yaşatalım.